روش های درمان زخم و اسکار پوستی

سلام. با یک مطلب جدید در آیمادورا با موضوع انواع روش های درمان زخم و اسکار پوستی در خدمت شما عزیزان دوستدار زیبایی هستیم. در ادامه همراه ما باشید.

قبل از اینکه با روش های درمان انواع عارضه های پوستی آشنا شوید، باید بدانیم که زخم و اسکار چیست؟ چگونه ایجاد می شوند، سپس راه های درمان انواع اسکار پوستی را با هم مرور خواهیم کرد.

زخم چیست و انواع زخم ها

انواع زخم ها را می توان به دو نوع زخم های مزمن و زخم های حاد دسته بندی کرد:

زخم های مزمن (chronic wounds)

اگر در مراحل اولیه معالجه نشوند، درمان آن ها در مراحل بعدی بسیار دشوار و گران خواهد  بود و حتی امکان دارد قطع عضو و یا مرگ بیمار را در پی داشته باشد.

زخم های حاد (acute wounds)

نوع دیگری از زخم ها که برای افراد ممکن است اتفاق بیوفتد زخم های حاد است و معمولا حاصل عمل های جراحی و ضربه یا پارگی، خراشیدگی، سوراخ شدگی، گزیدگی و سوختگی می باشند. در حالت های بد این آسیب ها ممکن است بسیار جدی بوده و صدمات جدی یا تحلیل بردن ماهیچه ها، رگ های خونی و استخوان ها زا به همراه داشته باشند. وخیم ترین نوع تروما، اسکار های حاصل از سوختگی و حرارتی می باشند. در سوختگی ها و بریدگی های شدید این احتمال وجود دارد که در طول مراحل التیام زخم و یا بعد از آن اسکارهای نامتعارفی در محل آسیب دیدگی ایجاد شود.

اسکار پوستی (جای زخم) چیست؟

جای زخم ماحصل طبیعی روند بهبودی و جوش خوردن پوست بعد از جراحت است. وقتی هر زخمی هر چند کوچک به شما وارد شود، بدن شما اقدام به افزایش تولید کلاژن برای ترمیم محل مورد نظر و درمان زخم می کند؛ اما طی این روند درمانی، جای زخم ممکن است ضخیم تر، با رنگ متفاوت و محسوس  از پوست معمولی به نظر برسد و شما را آزرده کند.

اسکار پوستی برای چه کسانی اتفاق می افتد؟

پوست یک اندام یکپارچه و در هم تنیده است که از اندام های داخلی بدن محافظت می کند. تقریبا امری محال است که در طول زندگی هیچ جای زخمی بر روی پوست خود نداشته باشیم. طبق آمار هرساله در دنیا بیش از 100 میلیون نفر به اسکارهای جدید مبتلا می شوند که بالغ بر 11 میلیون آن ها کلویدها بوده و متاسفانه 70% این آمار کودکان می باشند.

شرایط موثر در روند بهبود جای زخم

ویژگی های فردی و نژادی بیمار و ماهیت تروما در شرایط بهبود زخم و اسکارها در افراد مختلف، متفاوت هستند. جای اسکار می تواند در طی یک دوره 2 ساله محو شوند. بعد از این مدت دیگر محو شدن آن امری ناممکن خواهد بود.

بهبود جای زخم

بلافاصله بعد از ایجاد جراحت بر روی پوست، بدن بازسازی را آغاز می کند. به لطف کار سلول ها که کلاژن جدید می سازند، بافت زخم منقبض می شود و در نتیجه اسکار نهایی می تواند بسیار کوچکتر از زخم اصلی باشد. پس از پر شدن بافت زخم، اپیدرم شروع به ترمیم بافت خود می کند.

مراحل بهبود اسکار

روند بهبود زخم شامل چهار مرحله التهاب و هموستاتیك، تکثیر و بلوغ می باشد:

1- مرحله التهاب و هموستاتیك: خون، در این مرحله از بهبودی که حدود 12 ساعت بعد از ایجاد عارضه شروع می شود و تقریباً 5 روز طول می کشد، نقش اساسی را ایفا می کند.

در این مرحله از درمان زخم، پلاکت های خون ابتدا جریان خون را متوقف می کنند و سپس با منقبض کردن عروق در ناحیه بخیه باعث مسدود کردن هرگونه نشتی می شوند. سپس، گلبول‌های سفید و پروتئین های پلاسمای خون میکروب ها را از میان برداشته و مانع عفونت می گردند. و در آخر فیبروپلاست ها و سایر سلول ها را وادار به ترمیم زخم می کنند.

2-مرحله مهاجرت: در این مرحله، که 12 الی 24 ساعت پس از جراحت اتفاق می افتد، نوتروفیل ها و لنفوسیت ها كه وظیفه جلوگیری از ایجاد عفونت را بر عهده دارند، خودشان را برای محافظت از بدن به محل زخم می رسانند.

3- مرحله تکثیر: این مرحله از درمان اسکار که 3 روز بعد از آسیب شروع شده و طی 7 روز به اوج خود میرسد بعد از 3 هفته به پایان میرسد، عروق جدیدی برای اكسیژن رسانی و تغذیه، جایگزین شبكه عروقی آسیب دیده شده و بافتهای در حال ترمیم را احیا می کنند. این در حالی است که فیبروبلاستها که در بافت سالم اطراف زخم ایجاد شده اند به سمت بافت زخم عزیمت می كنند و با ساخت كلاژن، پروتئوگلیكان و الاستین به مروربافت جدید را استحکام می بخشند.

4- مرحله بلوغ و بازسازی: به روند آهسته بازسازی اسکار نهایی اشاره دارد که 10 ساعت بعد از آسیب شروع شده و بعد از 1 هفته به اوج خود می رسد و معمولا 1 سال به طول می انجامد. در این مرحله پوست به پیکربندی مجدد اسکار توسط ساخت كلاژن به کمک فیبروبلاست ها و با تحریك ماكروفاژها ادامه می دهد. ماحصل این مرحله اصلاح اسکار، افزایش نیروی كشش در بافت جدید ایجادشده در محل ترمیم، خواهد بود.

بهترین زمان برای درمان اسکار

اگر اسکار تازه باشد، بهتر است قبل از انتخاب روش درمان آن با پزشک مشورت کنید و روش مناسب را برگزینید چرا که  بسیاری از اسکارها با گذشت زمان به خودی خود محو شده و کمتر دیده می شوند.

مراقبت های بعد از ایجاد زخم برای جلوگیری از ایجاد اسکار نامطلوب چیست؟

بخیه زخم: بخیه زدن زخم ها و استفاده از بانداژ برای نگه داشتن لایه های از هم فاصله گرفته در پوست آسیب دیده می توانند جای زخم را به حداقل برسانند. توجه داشته باشید برای جلوگیری از التهاب و عفونت گاهی پزشک آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد که برای جلوگیری از نشر میکروب و باکتری و آلودگی باید دوز تجویز شده به درستی مصرف گردد.

نظافت زخم: خون اضافی و آلودگی و کثیفی زخم حتما باید با آب و صابون شسته شود. سپس برای مقابله با میکروب ها بانداژ شده و زخم راتمیز کنید. توجه داشته باشید که بانداژ ها باید مکرر عوض شوند.

رطوبت رسانی به زخم: اگر زخم بیش از حد خشک شود دلمه ایجاد کرده و می تواند وضعیت را حاد تر کند.

محافظت در برابر آفتاب: پوشش جای زخم و استفاده از ضد آفتاب در محل آسیب دیده امری حیاتی و شایان توجه است. اشعه های مضر خورشید علاوه بر ایجاد سرطان پوست می توانند باعث تیرگی و نمایان شدن بیشتر جای زخم گردند.

تغذیه مناسب: مصرف پروتئین، ویتامین های  C وD که دارای خواص ترمیم کننده هستند را در برنامه غذایی خود به حداکثر برسانید.

چه زمانی باید در مورد جای زخم به پزشک مراجعه کنیم؟

1- اگر از ظاهر اسکار خود رنج می برید و اعتماد به نفستان به این علت تحت تاثیر قرار گرفته است و نیاز دارید که جای زخم را محو کنید می توانید از پزشکی مجرب و متخصص کمک بگیرید.

2- اگر با تغییر شکل اسکار مواجه شدید، یا اینکه اسکار دچار درد، حساسیت، خارش یا عفونت شد نیاز است به پزشک مراجعه کنید

3- اگر روی جای زخم و یا در حوالی آن  خال، کک و مک یا افزایش اندازه شدید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. چرا که ممکن است خبر از سرطان پوست بدهد و بهتر است در همان مراحل اولیه اقدام به درمان کنید.

4- افراد با اسکار کلوئیدی باید حتما تحت نظر پزشک باشند چرا که این افراد بیش از سایرین در معرض ابتلا به اسکارهای دیگر هستند.

نتیجه درمان اسکار به چه عواملی بستگی دارد؟

حقیقت این است که اسکارها هرگز به طور کامل ناپدید نمی شوند. اما روش هایی وجود دارد که می تواند به کاهش اندازه و تغییر ظاهر و محو شدن آن ها کمک کند. درمان جای زخم  به عوامل متعددی چون عمق و اندازه زخم و همچنین سن، ژن و جنسیت فرد آسیب دیده بستگی دارد.

انواع اسکار پوستی

• اسکار هیپرتروفیک (هایپرتروفیک)

اسکار هیپرتروفیک اصطلاحی است که برای یک اسکار زبر، ضخیم، نامنظم، قرمز یا صورتی تیره، برآمده و گاهی خارش دار، استفاده می شود. در واقع بافت این تومور برجسته از بافت اسکار است که در نتیجه تولید کلاژن (پروتئینی که بافت اسکار را تشکیل می دهد) اضافه بر سازمان در محل زخم طی 6 ماه رشد می کند و پس از چند ماه پسرفت خود به خود داشته و با ظاهر نهایی جزئی بهبود پیدا می کند. خوشبختانه اسکارهای هیپرتروفیک از مرز زخم اصلی فراتر نمی روند.

علاوه بر مشکل ظاهری، سفتی و  خارش درناحیه زخم، این عارضه منجر به ایجاد اختلالات حرکتی در برخی نواحی مانند مفاصل آرنج و یا زانو می شود که برای فرد غیر قابل تحمل خواهد بود.

• اسکار کلوئید

تومورهای صورتی، قرمز، قهوه ای، همرنگ یا تیره تر از پوست در عین حال ضخیم و برجسته که می‌توانند خارش‌دار و یا دردناک باشند. اسکار کلوئیدی حاصل از یک روند بهبودی بیش از حد تهاجمی توسط بدن به دلیل رشد بیش از حد بافت و ساخت کلاژن فراتر از آسیب اصلی می باشند که حتی پس از بهبود زخم همچنان گسترش می یابند.

اگرچه کلوئیدها می توانند در هر جایی از بدن رخ دهند، شایع ترین نقاط در قسمت مرکزی قفسه سینه، شانه ها، قسمت فوقانی پشت و لاله گوش می باشد. همچنین ممکن است به ندرت روی صورت نیز ایجاد گردد.

• علائم کشش (استرچ مارک)

ترک‌های پوستی رگه‌ها یا خطوط باریکی هستند که با پارگی لایه عمیق‌تر پوست (درم) روی سطح پوست ظاهر می‌شوند. گاهش و یا اضافه وزن ناگهانی از اصلی ترین دلایل وقوع این نو اسکار هستند.

• اسکار حاصل از جراحی و بخیه

در برخی شرایط (از سزارین تا جراحی قلب باز، از پای بخیه شده تا زخم ناشی از تصادف موتورسیکلت یا به جای زخم ناشی از برای حذف یک توده سرطانی) جای زخم ممکن است ناهموار یا نامناسب باشد و بخواهید ظاهر را بهبود ببخشید.

• اسکار حفره دار یا آتروفیک

این اسکارهای فرو رفته گودال مانند، حاصل از بیماری های پوستی مانند آکنه و آبله مرغان، در پی آسیب ناشی از بین رفتن چربی ایجاد می گردند. این اسکارها از مواردی هستند که باعث کاهش اعتماد به نفس فرد می گردند. و متاسفانه با افزایش سن به دلیل از بین رفتن بافت الاستین، شل می شوند و افتادگی پیدا می کنند و ظاهری بدتر و فرو رفته تر پیدا می کنند.

• انقباضات اسکار

انقباضات اسکار بیشتر مواقع در اثر سوختگی پدیدار می شوند و در پی خود چروک شدن، سفت شدن و اختلال در حرکت به دنبال دارند. متاسفانه این نوع اسکار ممکن است به مرور زمان با افزایش عمق خود بر اعصاب و عضلات فرد آسیب دیده تاثیر بگذارند.

• اسکارهای سطحی

اسکارهای ریز به دنبال زخم یا بعد از جراحی شایع هستند. آنها معمولاً دردناک نیستند، اما ممکن است برای چند ماه خارش داشته باشند. یک زخم جزئی مانند بریدگی معمولاً بهبود می یابد و یک خط برجسته باقی می ماند که به مرور زمان محو و صاف می شود.

این روند می تواند تا 2 سال طول بکشد. جای زخم به طور کامل ناپدید نمی شود و شما با یک علامت یا خط قابل مشاهده باقی خواهید ماند.

آیا اسکار پوستی درمان می شود؟

حذف کامل جای زخم ممکن نیست، اما بیشتر اسکارها به مرور زمان محو می شوند. تعدادی از درمان ها در دسترس هستند که ممکن است ظاهر اسکار را بهبود بخشد و به کمتر دیده شدن آن کمک کند.

درمان اسکار به سه روش جراحی، غیرجراحی و روش های ترکیبی امکان پذیر می باشد:

روش جراحی برای درمان اسکار پوست

در روش های جراحی نمی توان نتیجه نهایی درمان زخم را تخمین زد و این نتیجه متاثر از فاکتورهای متفاوت چون تبحر جراح و و میزان تطابق بیمار خواهد بود. معمولا پس از جراحی، روشی غیر جراحی می تواند مکمل خوبی برای التیام اسکار باشد

روش غیر جراحی برای درمان اسکار پوست

روش های غیر جراحی بسیاری برای درمان اسکار در دسترس می باشند که شامل  پانسمان انسدادی، فشار درمانی، تزریق هورمون داخل ضایعه، لیزر درمانی، پرتو درمانی، پروتئین درمانی، القاء آپوپتوز بوسیله تزریق بلومایسین و فلوروراسیل و سیلیکون درمانی می باشند.

روش ترکیبی برای درمان زخم پوست

شایان ذکر است که گاهی از ترکیبی از درمان ها برای اثر بخشی بهتر استفاده می شود.

روش های جراحی برای ترمیم اسکار پوستی

پیوند پوست، درم ابریژن یا جراحی لیزر روش های جراحی می باشند که با توجه به اسکار توسط پزشک برای ترمیم زخم انتخاب می گردند.

عمل جراحی پیوند پوست

در عمل پیوند که بیشتر مناسب سوختگی و یا جای زخم های ایجادکننده اختلال کننده حرکتی و عملکردی می باشد، جراح پوست سالم را از قسمت های دیگر بدن به قسمت آسیب دیده پیوند می دهد.

در عین حالی که با جراحی جای عارضه بر روی پوست طبیعی تر و نامحسوس تر می شود، بهتر است فقط در مواردی که اختلال در حرکت بیمار ایجاد شده باشد استفاده گردد؛ چرا که جراحی به طور کلی عملی تهاجمی است و ممکن است عوارض و خطراتی در پی داشته باشد. دقت داشته باشید که خطرات طبیعی جراحی تنها عیب این روش نیست بلکه ممکن است حتی در بعضی موارد اسکار بدتر گردد. اگر بعد از همه این گفته ها باز هم تصمیم به عمل  جراحی دارید در انتخاب جراح پلاستیک خود وسواس به خرج دهید و پزشکی ماهر و متخصص انتخاب کنید.

برش یا برداشتن تومور کلوئید و به دنبال آن یک دوره کوتاه تابش به سطح زخم از روش های درمانی و التیامی کلوئید می باشد. اما متاسفانه علیرغم تمام تلاش‌ها، بیش از نیمی از کلوئیدها همچنان پس از درمان به بدن بازمی‌گردند.

فراموش نکنید که برای ممانعت از بزرگتر شدن برخی اسکار ها بعد از جراحی، بدون اندکی فوت وقت نیاز به استفاده از درمان های مکملی چون تزریق استروئید یا رادیوتراپی می باشد.

میکرودرم ابریژن

در این روش که برای نتیجه گیری نیاز است طی چندین مرحله انجام شود، دستگاهی حاوی سوزن های متراکم و زیاد در سراسر پوست چرخانده شده و با تحریک پوست به التیام ظاهر آن کمک خواهد کرد. معمولا این روش برای جای زخم های سطحی نتایج مطلوبی به همراه دارد.

در گذشته، رایج ترین درمان برای اسکار آکنه، میکرودرم ابریژن بود که با خراشیدن پوست تا سطوح بالایی لایه درم ، اسکار کنترل شده ایجاد می کردند. سپس این اسکارها را می توان با تزریق زیدرم یا زایپلاست درمان کرد. در این روش کلاژن در زیر فرورفتگی به پوست درست تزریق می شود تا فرورفتگی ها را از بین ببرد. باید توجه داشت که تزریق کلاژن دائمی نیست و هر از مدتی نیاز به شارژ دارد.

جراحی لیزر برای درمان زخم

امروزه، لایه برداری با لیزر جایگزین روش قدیمی تر میکرودرم ابریژن می باشد که می تواند نتایج یکسانی را با کنترل دقیق تر به دست آورد. در روش جراحی لیزر که عملی تحریک کننده برای کلاژن سازی در لایه های عمیق پوست می باشد، با کمک لیزر لایه های رویی پوست برداشته می شود.

بدین ترتیب در این روش که لیزر بازسازی نامیده می شود و بیشتر  برای برخی از اسکارهای حفره‌دار و یکدست کردن جای زخم استفاده می‌شود، پوست شروع به تولید کلاژن بیشتر برای ترمیم بافت دوباره آسیب دبده می کند در نتیجه ناهمواری ها به طور یکسان ترمیم می گردد. این روش، بیشتر برای برداشتن عارضه های حاصل از عمل جراحی، آکنه و جای زخم های جزئی است که  به بهبود ظاهر پوست کمک  می کند.

شایان ذکر است که لیزر درمانی، خود به دو روش جراحی لیزری و پالس درمانی بسته به وخامت شرایط اسکار انتخاب می گردند.

روش های غیر جراحی برای ترمیم اسکار

لیزر درمانی (پالس درمانی)

در لیزر درمانی یا نور درمانی (پالس های نور) از نور با طول موجی خاص برای ترمیم بافت آسیب دیده استفاده می شود. این عمل با هدف قرار دادن رگ های خونی کوچک موجود در بافت اسکار ، آن ها را از داخل به بیرون سوزانده تا آنها را از جای زخم پاک کند و باعث کاهش و التیام قرمزی آن می گردند.

لیزرهایی چون لیزر فراکسل با شکستن رشته‌های کلاژن می‌توانند قسمتی از بافت درون اسکار را تبخیر کرده و بافت اسکار را انعطاف پذیر تر کنند. همچنین این درمان سبب تسکین درد، خارش و حساسیت خواهد شد. ظاهر بافت اسکار اگر قرمزی مداوم وجود داشته باشد، لیزر در عادی سازی رنگ کاملاً مؤثر است .

این عمل همچنین ممکن است به صاف شدن جای زخم در صورت ضخیم شدن زیاد یا ضخیم شدن آن اگر خیلی نازک باشد کمک کند. اما متاسفانه گاهی اوقات اسکارها صورتی یا قرمز باقی می‌مانند، زیرا رگ‌های خونی جدیدی که برای التیام زخم ایجاد شده‌اند، پس از اتمام کار باقی خواهند ماند.

لیزردرمانی به افراد با پوست تیره توصیه نمی شود چرا که این امکان وجود دارد که در این افراد هایپرپیگمانتاسیون (تیره شدن پوست) و یا هیپوپیگمانتاسیون (روشن شدن پوست) اتفاق افتد.

تزریقات استروئید، بلئومایسین، فلوئورواوراسیل

برای بخشیدن ظاهری بهتر به برخی از اسکارهای بیرون زده مانند اسکار های کلوئیدی و هیپرتروفیک از تزریق کورتیکو استروئید برای کاهش التهاب و بازسازی محل اسکار استفاده می شود. اما باید اشاره کرد که این روش دائمی نبوده و با اینکه ممکن است جای زخم را کوچک تر کند اما جای زخم ها را به کلی از بین نمی برد.

بلئومایسین، فلوئورواوراسیل که اغلب برای درمان سرطان تزریق می شود جای زخم ها را مسطح تر کرده  و خارش و درد را کاهش می دهد. توجه داشته باشید که تزریق استروئید دردناک است و ممکن است منجر به آتروفی پوست و دیسکرومی شود. آنها معمولاً برای مناطق بزرگ و برای کودکان منع مصرف دارند.

این تزریقات پر کننده معمولاً در 3 نوبت به فاصله 4 تا 6 هفته به طور امتحانی انجام می شود. اگر جای زخم به این روش بهبود جواب داد، درمان ممکن است برای چندین ماه ادامه یابد. گاهی اوقات می توان از نوار آغشته به استروئید برای صاف کردن اسکارهای کلوئید به مدت 12 ساعت در روز استفاده کرد.

سرما درمانی (کرایوتراپی)

این روش شامل منجمد کردن اسکارهای کلوئیدی توسط نیتروژن مایع می باشد. روش درمانی کرایوتراپی (انجماد درمانی با استفاده از نیتروژن مایع) برای کلوئیدهای کوچک می تواند جوابگو باشد. برای نتیجه گیری مطلوب تر، توقف رشد کلوئید ها و صاف کردن آن ها، بهتر است کرایوتراپی در مراحل اولیه درمان اتفاق بیوفتد. با اینکه این روش درمانی در بعضی موارد باعث تغییر رنگ پوست ناحیه مورد نظر می گردد اما روشی محبوب می باشد.

فشار درمانی

پانسمان های فشاری ساخته شده از ماده ای با خاصیت کشسانی  با هدف صاف کردن و نرم کردن جای زخم حتما تحت نظارت متخصص برای درمان اسکارهای سوختگی بزرگ یا بعد از پیوند پوست استفاده می شوند بانداژ الاستیک و پانسمان زخم در طول فرآیند بهبود به اسکار  فشار وارد کرده و از تشکیل اسکار جلوگیری می کند. همچنین می تواند باعث کاهش  اندازه آن نیز گردد.

در این روش پانسمان 24 ساعت در روز و به مدت 6 تا 12 ماه روی جای زخم پوشیده می شوند.

ماساژ درمانی

ماساژ یک اسکار تازه اما بسته شده، به صاف کردن جای زخم برجسته کمک خواهد کرد. ماساژ درمانی اگر اصولی انجام شود تا حد قابل قبولی با گسستن بافت اسکار به بازسازی آن کمک خواهد کرد . بهتر است از روان کننده های ملایم مانند وازلین یا عسل برای سهولت در ماساژ دادن ناحیه حساس استفاده کرد.

روش درمان انواع اسکار پوستی

در این ادامه مقاله با روش های درمان انواع اسکار های پوستی آشنا می شویم

درمان اسکار هیپرتروفیک (هایپرتروفیک)

در عین حالی که اسکارهای هیپرتروفیک به کمک آنزیمی که توسط پوست ساخته می شود در بلند مدت برطرف می شوند، اما برای تسریع روند بهبود می توان از تزریق کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب و بازسازی محل اسکار بهره برد. همچنین استفاده از ورقه های سیلیکونی در بهبود اسکار هیپرتروفیک نیز بی تاثیر نخواهد بود.

درمان اسکار کلوئید

کلوئید بر خلاف اسکارهای هیپرتروفیک، با گذشت زمان کوچکتر نمی شوند و درمان بسیار دشواری دارند که شامل تزریق استروئید ، برش یا برداشتن تومور و به دنبال آن یک دوره کوتاه تابش به سطح زخم می باشد. اما متاسفانه علیرغم تمام تلاش‌ها، بیش از نیمی از کلوئیدها همچنان پس از درمان به بدن بازمی‌گردند.

روش درمانی کرایوتراپی (انجماد درمانی با استفاده از نیتروژن مایع) برای کلوئیدهای کوچک می تواند جوابگو باشد. در عین حال پدهای ژل یا ورقه ها حاوی سیلیکون در هنگام آسیب دیدگی از تشکیل کلوئید جلوگیری کرده و در صاف کردن تومور های کلوئیدی نقش بسزایی دارند.

درمان علائم کشش (استرچ مارک)

این اسکار ها را می توان زمانی که هنوز تغییر رنگ نداده اند را با کرم های ترمیم کننده ترمیم کرد.

درمان اسکار حاصل از جراحی و بخیه

برداشتن این گونه عارضه ها با لیزر ممکن است به بهبود ظاهر پوست کمک کند. ظاهر بافت اسکار اگر قرمزی مداوم وجود داشته باشد، لیزر در عادی سازی رنگ کاملاً مؤثر است.

درمان اسکار حفره دار یا آتروفیک

باید توجه داشت که صبوری رکن اول درمان این عارضه پوستی است؛ اسکارهای آکنه یک شبه ایجاد نشده که یک شبه از بین برود.

در گذشته، رایج ترین درمان برای اسکار آکنه، درم ابریژن بود که با خراشیدن پوست تا سطوح بالایی لایه درم ، اسکار کنترل شده ایجاد می کردند. امروزه، لایه برداری با لیزر جایگزین این روش شده است که می تواند نتایج یکسانی را با کنترل دقیق تر به دست آورد. همچنین در روش دیگری این اسکارها را می توان با تزریق زیدرم یا زایپلاست درمان کرد. در این روش کلاژن در زیر فرورفتگی به پوست درست تزریق می شود تا فرورفتگی ها را از بین ببرد. باید توجه داشت که تزریق کلاژن دائمی نیست و هر از مدتی نیاز به شارژ دارد.

سخن آخر

ممنون ازینکه تا آخر این مقاله همراه ما بوده اید. اگر شما هم از مشکلاتی که در مطالب بالا ذکر شد رنج میبرید در مرحله اول با پزشک خود مشورت کنید، سپس می توانید محصولات ترمیم کننده پوست را از فروشگاه آیمادورا خریداری بفرمایید. آیمادورا توانسته یکی از بهترین برند های محصولات ترمیم کننده به نام اسکارهیل را در سبد کالایی خود اضافه کند.